Zonder problemen doorkruisen we de bijna 700 km van het diepe zuiden naar de hoofdstad. Nog steeds zijn we gecharmeerd door het afwisselende landschap. Waar mogelijk stoppen we in een marktplaatsje voor de koffie of de lunch. Overal weer dezelfde drukte, ook langs de wegen. Daardoor en door de slechte toestand van sommige trajecten, rijden we twee dagen. Het spitsverkeer in Addis lijkt een onontwarbaar kluwen, hier geldt ook de wet van de sterkste: bussen blokkeren de kruispunten, jeeps wijken uit zonder te kijken naar de andere auto's en daartussen laveren motors en voetgangers. De luchtvervuiling is navenant, als je dit ziet twijfel je aan de zin van al de maatregelen die wij nemen voor een zuivere lucht. Als de rest van de wereld niet meewil...

Onze laatste dag in Addis Abeba. De stad draait op volle toeren als we om 8 uur gaan ontbijten in een leuk restaurant in de buurt van ons hotel. Straatkinderen troepen samen aan de verkeerslichten en bedelen voor voedsel of wat geld. De stad trekt armoede aan.

We doen het rustig. Eerst een bezoek aan het etnografisch museum dat gevestigd is in het voormalig paleis van Haile Selassie op de universiteitscampus. Nog een paar kamers herinneren aan zijn verblijf hier. In de hall beschreven hoe hij regeerde en hoe hij zijn paleis en de gronden aan de universiteit van Addis Abeba schonk.

Het museum zelf is origineel georganiseerd. Hier geen beschrijving van alle stammen, maar een indeling naar de levensfasen met hun gebruiken en rituelen: de geboorte, de jeugd, de overgang naar de volwassenheid, de volwassenheid en de dood. Heel boeiend om te bezoeken.

Op de campus, een groene oase in de stad, kom je gemakkelijk aan de praat met studenten. Ook in het weekend is het er gezellig druk, de meesten wonen immers ver van huis en ook de mentale afstand met hun thuisland wordt groter.

Dan gaan we op zoek naar de mercato, de markt van Addis Abeba, die de grootste van Afrika schijnt te zijn. Het is niet aangenaam lopen in de stad door het helse verkeer en vanaf de Piazza, een vervallen voormalig Italiaans plein, nemen we de bus. Blijkbaar doen toeristen dit niet, we staan weer in het centrum van de belangstelling. De markt valt tegen, het overgrote deel van het aanbod is made in China.

Na nog een bezoek aan de Sint-Joriskerk - het is aangenaam warm op de banken van het kerkplein - nemen we een oude Lada-taxi naar het hotel. Het ding valt om de haverklap stil, maar we geraken toch op onze bestemming.

We gaan een laatste keer eten en dan zit het erop. Op de weg terug worden we overvallen door een zestal straatkinderen die we letterlijk van ons lijf moeten schudden.

Ons vliegtuig vertrekt vannacht, terug over Istanbul naar Amsterdam. De forengies (blanken) zijn weer weg. We nemen met spijt afscheid van de parel van Afrika, het land dat de voortrekker wil zijn van dit continent, maar zelf ten prooi is aan interne twisten, een land dat het moeilijk heeft met zijn buren en dat klem zit in een kluwen van corruptie en waar de overheid weinig visie vertoont. Waar het gemiddelde inkomen nog geen 4 dollar per dag bedraagt en 30 % van de bevolking in absolute armoede leeft. Maar ook een boeiend land met mooie mensen en vriendelijke kinderen, met schitterende landschappen en een heel aparte cultuur, vooral in het noorden, waar de Ethiopisch-koptische kerk het dagelijks leven beheerst. Als je naar Ethiopië komt, ga dan zeker naar het noorden en als je meer tijd hebt, trek ook naar het zuiden. Maar wapen je dan wel tegen de bedelende handen en de eigenaardige begroeting van de zuiderlingen die je honderden keren moet horen: 'Youyou! Bir!'.

Adieu Ethiopië.

Terug thuis. Koud. 18 uur geleden zaten we nog in Addis. De gashaard doet zijn best om het gezellig te maken, maar onze harten zitten in het warme Afrika. Dit wordt weer zwaar afkicken. Een vliegtuig stort neer, Trump blijft een leeghoofd, de NVA flirt met Vlaams Belang, Castro eindelijk dood, Renzi riskeert zijn hachje in Italië, onze straat geraakt maar niet afgewerkt en daarbovenop nog een hopeloos achterlopende agenda. Misschien komen we het wel weer te boven.

We waren in Ethiopië met Shoestring Nederland (Shoestring.nl)

Met dank aan Paulos, onze Ethiopische begeleider en Ajou, de chauffeur van de 4x4. Dankzij hen werd de reis een onvergetelijke ervaring.