Deze morgen rijden we naar Jinka. Onderweg doen we een paar markten aan. Steeds grotere groepen trekken op naar de marktplaatsen. De mannen drijven het vee, de vrouwen zijn zwaar beladen met veldgewassen, uien, rogge, bonen en een soort bladspinazie.

De markten zijn gescheiden, het levend vee apart van al de rest. Er wordt druk onderhandeld, alle geiten worden gewogen en per kg verkocht; de koeien worden gekeurd en herkeurd tot een deal gesloten wordt.

Tachtig km Van Jinka in het Mago National park aan de grens met Zuid-Sudan leven de Mursi. National park moet je hier met een korrel zout nemen: er rijden vrachtwagens over de wegen, er wordt een suikerraffinaderij gebouwd, wild is er niet meer te zien en overal ligt plastic afval.

Het vee is voor de Mursi hun rijkdom. Ze worden beschouwd als de welvarendste stam uit de regio. Ieder sociaal contract wordt bezegeld met overdracht van runderen. Zo bestaat de bruidsschat, te betalen door de ouders van de bruidegom uit 30 tot 40 stuks en een geweer, liefst een Kalashnikov. Meisjes zijn een zegen want ze brengen rijkdom in de familie van de ouders. Jongens zijn ook wel belangrijk, want zij moeten het vee beheren.

De Mursi hebben een agressieve reputatie, ze gaan regelmatig op de vuist met andere stammen en ook onder elkaar houden ze stokgevechten. Maar ook onder de toeristen zijn ze gevreesd voor hun vijandig gedrag. De vrouwen dragen een schotel in de onderlip, teken van hun volwassenheid. Vroeger dacht men dat die verminking de vrouwen ongeschikt moest maken voor slavenhandelaars, maar die theorie wordt nu verworpen. Zowel mannen als vrouwen hebben lidtekens op schouders en borst. De inkervingen worden gemaakt met scheermessen en ingewreven met zand om ze groter en ruwer te maken. De meeste mannen dragen een wapen.

Ons bezoek verloopt vrijwel rimpelloos. Weer staan de vrouwen ons op te wachten in hun traditionele outfit en met een schotel in de onderlip. Hun enige woordenschat bestaat uit de woorden 'foto' en '5 bir'. Allemaal leuk om zien, maar deze mensen missen de trein van de vooruitgang, ze weigeren zich zelfs te integreren in de Ethiopische maatschappij.

In de namiddag bezoeken we een klein museum van de plaatselijke stammen. Naast de uitgestalde voorwerpen zijn de resultaten van antropologische onderzoeken aangebracht, waaruit je kan leren hoe de Mursi-maatschappij werkt en hoe de Mursi denken. Heel confronterend, alles draait rond macht en onderdrukking. Ook een

video over de huwelijkstradities laat een diepe indruk na. Vrouwen worden uitgehuwelijkt zonder hun toestemming. In hun nieuwe familie worden ze geduld als extra werkkracht en voor de voortzetting van het geslacht. Er is geen emotionele band tussen de echtgenoten, onderdrukking en huishoudelijk geweld zijn gewoon. Alleen mannen hebben rechten, vrouwen zijn hun bezit. Hier is nog een lange weg te gaan.

Vier uur in de morgen. Een priester begint te jengelen in de nabijgelegen kerk. We worden opnieuw wakker in het andere Ethiopië. De contrasten zijn hier immens groot.

Morgen verlaten we het grensgebied en vatten onze tweede terugtocht aan naar Addis Abeba.