Lalibela is een wereldwonder, niet meer of niet minder. Je bent 50 dollar kwijt om bij de rotskerken te komen, je moet verplicht betalen voor een gids die niet eens de moeite neemt om mee te gaan; als je de inkom betaalt krijg je onvoldoende geld terug, tenzij je voet bij stek houdt; je geeft aan een schoendame omgerekend 16 euro om een dag achter ons aan te lopen om op onze schoenen te passen en ze vindt dit nog te weinig; je wordt voortdurend omringd door bedelende ettertjes en opdringerige verkopers; kortom je voelt je afgezet dat het niet meer mooi is. Maar wat je te zien krijgt is onbeschrijfelijk.

Vandaag was het feest van aartsengel Michael in Ethiopië en tussen de rotskerken is een dienst aan de gang met alles erop en eraan. Iedereen is uitgedost in het wit, de priesters hebben hun mooiste gouden gewaden aan, er wordt gezongen, getrommeld, rondgelopen, in de handen geklapt, gezegend en gewierookt. De heer en de priesters worden geloofd en geëerd. Wij zijn onder de indruk van het spektakel.

De omstaanders volgen met gemengde interesse maar hebben meer aandacht voor de blanke bezoekers die dit interessant genoeg vinden om te fotograferen. Als eentje merkt dat de foto's op het scherm van mijn camera komen, wil iedereen meekijken. Ik trek mij veiligheidshalve terug op de achtergrond.

En dan bezoeken we de rotskerken zelf. De stad heeft haar naam overgenomen van keizer Lalibela die hier een kerk heeft laten bouwen. Volgens de legende werd hij vergiftigd door zijn halfbroer, de legitieme troonopvolger. De sukkel was maar schijndood en werd door de engelen naar het paradijs gebracht. Daar zag hij een kerk en God stuurde hem na drie dagen terug met de opdracht een gelijkaardige bouwwerk op te richten. Zo werd de eerste tempel uit de rotsen uitgehouwen, als begin van het nieuwe Jeruzalem. Gelukkig ging het hier om tufsteen, een relatief zachte soort, die slechts hard wordt na contact met de lucht. Later werden nog vele heiligdommen uitgehouwen. Maar de geschiedenis heeft uitgewezen dat de kerk van de keizer niet de eerste was, reeds rond het jaar 1000 waren op het domein een uitgehouwen fort en een gevangenis, die later omgevormd werden tot kerken. Vandaar dat sommige bijna niet toegankelijk zijn en verbonden zijn met een wirwar van nauwe wegen en tunnels. Het is een hele ervaring om dit alles te ontdekken. Paulus, onze begeleider, deed zijn job uitstekend en liet ons de mooiste plekjes zien.

Hoogtepunt is de Sint-Joriskerk die in een rotsput staat, volledig los van de wanden en met het kruis in het dak gebeiteld. Maar ook de kleinere kerken waren best spectaculair met hun tekeningen en fresco's of de bas-reliëfs met rituele symbolen. Dit is het grootste mirakel van Afrika. Volgens archeologen zouden 40 000 mensen aan de kerken gewerkt hebben. De Ethiopiërs geloven er niks van, het grootste werk is 's nachts door engelen geleverd, waardoor de bouw razendsnel opschoot.

Het is verbazingwekkend hoe Ethiopië zich zo vroeg cultureel kon ontwikkelen, terwijl de rest van zwart Afrika tot recente tijden zich nog in de prehistorie bevond. Waarschijnlijk was de immigratie van Arabische stammen vanaf 1500 v. C. de gunstige voedingsbodem. De vroegere naam van het land, Abessinië, is overigens afgeleid van 'abasha' wat gemengd betekent.

Op de terugweg lopen we te voet door de stad. Nu stad, eerder een verzameling lemen woningen en kraampjes langs stofferige paden. Natuurlijk wil iedereen je helpen, iets verkopen, je naar zijn 'winkel' brengen (come to my shop), of gewoon geld afhandig maken. Maar je geraakt toch gemakkelijk aan de praat als je je neerplant op de gammele stoel van een cafeetje voor een koffie, die hier van uitstekende kwaliteit is. Uit de gesprekken blijkt dat heel wat mensen dromen van het paradijs Europa.

's Avonds blijven we hangen in de Askalech Tej-bar ook gekend als de Torpedo. Het cliënteel is een gezellige mix van inlanders en toeristen. Er is muziek en er wordt gedanst en iedereen doet mee, ook wij worden uitgenodigd om deel te nemen aan het amusement.

Als we te voet terugkeren naar ons hotel is Lalibela stilgevallen. De sterrenhemel is prachtig, zoals hij alleen in Afrika kan zijn. Morgen volgt een lange rit verder naar het zuiden.